«Carpe diem», «seize the moment», «grip dagen og øyeblikket». Ei veke på leirskule innheld ei lang rekkje augneblikk. Augneblikk det gjeld og nyt(t)e - både der og då og i vekene frametter.
«Tenke det, ønske det, ville det med, men gjøre det?» Dette spørsmålet stilte Peer Gynt seg stadig vekk, men etter "råd" frå Bøygen stoppa det som regel opp før det vart gjort.
Dobbel bygdadag torsdag i uke 44
Ingen veker er like på leirskule, sjølv om både Mjølkeråen og Søråshøgda stilte med elevar og lærarar for andre veke på rad.
Friluftsliv – smak litt på ordet, på begrepet. Det norske språket er, saman med svensk og dansk, dei einaste som nyttar dette begrepet om det å drive aktivitet(ar) utandørs.
«Det handlar om å nyt(t)e stundene.» Dette gjeld vel like mykje uansett kva me driv med - enten me er i leirskuleverda eller i verda utanfor.
«Høsten…den svale, fine årstid da allting skifter farve og forgår» -Knut Hamsun-
«Me køyrer leirskulestil allereie frå starten». Når 70-80 elevar skal på leirskule om gongen så krevs det system som fungerer slik at veka blir både trygg, triveleg og effektiv – altså leirskulestil.
Veke 37, kvart år, er ei merkeveke på leirskulen. Då er det nemleg internordisk leirskole. Ungdommar frå Norge, Sverige og Finland har nokre intense og opplevelsessrike dagar saman i Hålandsdalen.
Den raude tråden gjennom leirskuleveka – historien vår som middel for forståing for vår eiga (sam)tid. Det er mange moment elevar på leirskule er innom og dette er eit av dei.
